به نام خدا
با درود
در پی انتشار دو نامه از امور نظام فنی و اجرایی کشور (نامه های شماره 1570842 به تاریخ 25آذرماه 1396 و 1424160 به تاریخ 10 مهرماه 1396) در کانال مترور؛
اینک دیدگاه خود را در زیر به آگاهی می رسانم:
ابتدا چند ایراد وارد به این دو نامه‌؛
1- پس از ۷۰ سال از تاسیس سازمان برنامه و بودجه ، ارکان این سازمان هنوز روشی منسوخ را در باز پس گیری بودجه آن هم از همین سازمان به کار می برند.
2- تولید ۱۵ تا ۲۰ فهرست بهای پایه ، برای سال 1397 ده میلیارد تومان بودجه نیاز دارد!
3- ده برابر شدن بودجه این معاونت ، تازه، رسیدن به روال سال 1387 برای این امور خواهد بود!
4- امور نظام فنی 8 ردیف بودجه (هزینه) دارد که تنها یکی از این ردیف‌ها ، ردیف درآمدی هم هست(برگزاری آزمون) ! که آن هم نخستین بار در بودجه این امور دیده شده است.
5- ادعا شده هر یک ریال سرمایه گذاری بازگشت فوری و چند هزار برابری را در بر دارد،بدون برهان و توجیه فنی و اقتصادی و اثبات مهندسی ، این روش بیان عامیانه است و البته می شد مهندسی تر بیان نمود.!
6- کاربرد سه واژه‌ی "اغفال بزرگ" ، "عاجزانه" و "اشتباه فاحش" نیزدر این نامه جالب توجه است.
اما چرا یک امور که زیرمجموعه یک سازمان 70 ساله آن هم از جنس برنامه ریزی و بودجه بندی است، باید چنین باشد؟ و اینگونه نامه بنویسد و درخواست های عاجزانه نماید؟!!
به باور بنده برهانش ، دوری جستن از اساسی ترین اصول مدیریت و برنامه ریزی و باور نداشتن به توانایی ها و بهره نبردن از خلاقیت است!!
اما ، چاره چیست؟
@metror 
بنده باور دارم با همین بودجه و هتا کمتر از این بودجه هم می توان کاری کرد که هم بتوان امور نظام فنی و اجرایی کشور را دگرش نمود و هم خوب گردانش نمود ،
برای نمونه یکی از آن چیزهایی که سازمان به شدت به آن نیاز دارد استانداردسازی است ، برای نمونه و ساده ترین و پیش پا افتاده ترین مورد اینکه ، سازمان هنوز یک دستورالعمل اجرایی برای فهرست های بهای پایه ندارد که از رسته بندی ، رشته بندی ، فصل بندی ، دامنه دستورالعمل کاربرد ، دامنه کلیات ، انتخاب نوع و تعداد پیوست‌ها ، روش بازنگری و حذف و اضافه ها ، چارچوب اقدامات اصلاحی و مواردی از این دست را در آن دیده و در اختیار همگان قرار گرفته باشد و نبود این دو مورد آخر(یعنی نداشتن روش حذف و اضافه و چارچوب اقدام های اصلاحی) در بیشتر جنبه‌های سازمان به روشنی دیده می‌شود !!!
مورد دیگر درآمدزایی بجای التماس برای دریافت بودجه است ، سازمانی با این همه دارایی مشهود و نامشهود چگونه نمی تواند از آنها درآمدزایی یا ارزش افزوده ایجادنماید؟
این سازمان چگونه نمی تواند از وجود انجمن‌ها ، شرکت ها ، جامعه ها و سازمان‌های مردم نهاد درست بهره ببرد و کارهایش را به آنها برون سپاری نماید و برای همین جامعه کارگشا باشد؟
چگونه نمی تواند با این همه تکنولوژی کارآمد و ارزان ، یک سیستم روان ، به روز و اصلاح پذیرآنلاین را ایجاد کند؟
چگونه بجای آنکه راهنما و حامی و حمایتگر جامعه عمرانی باشد ، خود را در برابر آنها قرار داده است؟
چگونه خود را بدهکار همه‌ی جامعه عمرانی نموده و نمی تواند بستانکاری آنها را به درستی پاسخ دهد؟
به دید بنده برون رفت از این وضعیت چند حرکت ساده اما جسورانه و همزمان و قاطع نیاز دارد که برخی از مهمترین آنها به شرح زیر خواهد بود :
نخست : استاندارد سازی امور نظام فنی و اجرایی 
دوم : استفاده بهینه از نیروی انسانی یا تعدیل و جایگزینی نیروهای بهینه.
سوم : ارتباط سیستماتیک و همه‌ جانبه با جامعه ذینفع؛ همچون انجمن‌ها ، شرکت ها ، جامعه و نهاد های مردم نهاد و مسئولیت پذیری و پاسخگویی دو جانبه اما سیستماتیک 
چهارم : درآمدزایی با روش‌های نوین ،همچون برون سپاری کارها و ایجاد ارزش افزوده
پنجم : پیاده سازی یک فرآیند روشن و قطع راه های فسادآور
ششم :‌ کنار گذاشتن دیدگاه از بالا به پایین به جامعه ذینفع به شکل دستوری و حرکت به سوی شناساندن امورنظام فنی و اجرایی به عنوان حامی و یاور و راهنمای آن جامعه ،قرارگیری در کنار آن جامعه نه در برابر آن
و مهندس یا بهترین راه را می‌یابد یا بهترین راه را می سازد ، اما
عاجزانه التماس نمی کند ،
می جنگد اما سازش نمی‌پذیرد.
مهندس سازنده است ، نه ویرانگر.
و به هر روی به دید بنده سازمان برنامه و امور نظام فنی و اجرایی باید دیدگاه بسیار قدیمی خود را ویرایشی کنند و تلاش را دو چندان.
ما نیز
بیشتر ، پیگیرتر و قدرتمندتر
اگر سازمان چنین نمی کند ، چرا ما چنین نکنیم؟
و تا خدا چه بخواهد.
سربلند باد این مرز و بوم.
کامیاب باشید.
#مهندس_مترور_جعفرزاده
سوم دی ماه 1396 
@metror